شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب
به کوشش دبیر شعر سمیه جلالی

شعری از فرشاد حجتی

هر دم از بهارِ خسته‌‌ی تهران
وَهم کوران می‌کند بر این گیاه
که راه را بسته‌اند
بر صوم القلب
تا عُق بزنم چراغ‌های قرمز را
در سرگشتگی نشانه‌ها
شهری که از هدایت ما دیوانگان عاجز است

مدرس         سرگیجه
یادگار امام       سرگیجه
اتوبان کردستان     سرگیجه
لیلی باوانم لیلی
مرا به فضیلت‌هایی دروغین فروختند
دیر شد شکوفایی دیر
از بلوط‌های سوخته بپرس
کجاست مادر!؟
که حسرت‌های لخته بر رگ‌های قلبم را بسوزاند
کجاست حافظه‌ی آب؟
که پاکش کنم از آتش

جشن بالماسکه است اینجا لیلی
من اما بی نقابی بر صورت
بیهوده از اشباحی که همدیگر را نقض می‌کنند
محبت می‌جویم
نشئه‌هایی که بر نعش سیاست اخته‌اند
به تخت خواب های اخته فکر می‌کنم
به چریک‌های مجازی
که دارند هاله‌ی دور صورت آمبر هرد ، معشوقه‌ی جانی دپ را تأویل می‌کنند
و همزمان تاریخِ مدفوع را
شروری که سکس تازه می‌خواهد

و آن چادر سفید گل گلی‌ات چه محشر بود
به امامزاده صالح که می‌رفتیم
غمگین بودنم تمام می‌شد
حالا نیستی و
می‌دانم که فضیلت بیهوده است اینجا
مثل دخیل‌هایی که بر بلوط‌ها بستم
و می‌دانم که وطن تنهاست
مثل انگشتر فَروهر
بر دستان جانی دپ…

فرشاد_حجتی

اشعارمنتخبدر_سایت

سمیه_جلالی

شنبههایشعر

فصلنامهمطالعاتیانتقادیماهگرفتگی

خانهجهانیماه_گرفتگان