شعری از مرضیه برمال
با منقار تازهات
پرنده شدی
در بیثباتی فصلها
در گردش دوبارۀ خورشید
که خرداد همین دیروز بود
و حالا
تیر میکشد
نوک تازهات
با دانههای حرف
با نقشی از هوای پُرآواز
که نم کشیده سواد چشمهام
از شرجی بیدریا
از باران بیابر.
من صبورم
وقتی
نبض دوستت دارم، کند میزند
تو صابری
وقتی
کلمۀ نیمهجانی را رو به دهانم میگیری
چترت را بردار
این خانه، خیس از گریههای نمیدانم کیست!
از ابرهای نمیدانم کجاست!
تو باید پرنده باشی
و از شانهام دانه بپاشی.
من
باید از خوابهای معلقم
پریده باشم
و بخواهم
به دریا بریزم.
به صدفهای تنها بگو.
ویژه
تازهها
شنبهها با شعر (شعری از محمد لوطیج)
شنبهها با شعر(شعری از سامان شهیدی)
جمعهها با معرفی فیلم و کارگردان(جلسه ۸۴: فیلم دندان نیش به کارگردانی یورگوس لانتیموس)
چهارشنبهها با معرفی کتاب و نویسنده( جلسه ۸۳: معرفی کتاب متفکران روس اثر آیزایا برلین)
اطلاعیه تقدیر و تشکر از مدیرمسئول پیشین فصلنامه بینالمللی ماهگرفتگی
موارد بیشتر
دوشنبهها با نقد و پژوهش منتخب در سایت(یادداشتی بر شعری از سمیه جلالی ✍زینب اطهری)
دوشنبهها با نقد و پژوهش منتخب (یادداشتی بر دفتر شعر «هار شده بودم» اثر جعفر محمدی واجارگاهی✍فیض شریفی)
موقعیت شاعر مدرن ✍احمد نوردآموز(فصلنامۀ بینالمللی ماهگرفتگی سال سوم/ شمارۀ دهم/تابستان ۱۴۰۴)