شنبه‌ها با شعر(شعری از آرزو رنجبر)

شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب

به کوشش دبیر شعر: سمیه جلالی

شعری از آرزو رنجبر 

 

سکوت، تا کمر خمیده بر شانه‌های زمان،

در شهری که چشم‌ها،

در هذیانِ خامِ خواب‌های بی‌وقت،

واژه می‌زایند؛

 

و من،

کسی که هیچ‌جا نیست — حتی اینجا —

با دست‌هایی پریشان، معلق از جیب‌های آینه،

در سایه‌ی یاد و فراموشی،

زیرِ پیراهنِ باد می‌رقصم.

 

معشوق؟

آهنگ تصویری محو

از پرنده‌ای که

نمی‌داند پرواز از کدام سو آغاز می‌شود؛

 

زمین؟

شکلِ تاخورده‌ی خاطراتِ درخت بر ریشه؛

 

زمان؟

پروانه‌ای آهنین

که بر مدار پوچی می‌چرخد؛

 

و زندگی!

سراسر صحنه‌ی نمایشی‌ست

سنگین از دروغ‌های نازک ابر

که جرأت پریدن را از پرنده می‌رباید.

 

اما من،

بازیگری‌ که صحنه را ترک نمی‌کند

حتی وقتی چراغ‌ها خاموش می‌شوند —

همچنان ایستاده‌ام،

با چشم‌هایی باز

که بی‌پرسش می‌داند

کدام پل

از دست‌های شکسته می‌گذرد.

 

من هنوز هم،

باز هم،

قوی می‌مانم….

حتی وقتی

کسی صدای پایم را نمی‌شنود.

 

 

لینک ارتباط با دبیر شعر فصلنامه ماه‌گرفتگی:

https://t.me/MAHIGOOLI

 

#آرزو_رنجبر

#اشعار_منتخب_در_سایت

#سمیه_جلالی

#شنبه_های_شعر

#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی

#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان