جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان
این بخش توسط نویسنده، منتقد و پژوهشگر سینما جناب امیرحسین تیکنی ارائه می‌شود.
فیلم: مصائب آنا
کارگردان: اینگمار برگمان
The Passion of Anna
1969
فیلم «مصائب آنا» (The Passion of Anna) ساخته کارگردان سرشناس سوئدی، اینگمار برگمان (Ingmar Bergman) است که در سال ۱۹۶۹ ساخته شد. این فیلم در ادامه‌ی سبک شخصی برگمان در بررسی روان انسان، رنج، تنهایی و حقیقت شکل گرفته و در جزیره فارو، محل اقامت برگمان، فیلم‌برداری شده است. فیلم‌برداری آن را سِوِن نیكوِيست (Sven Nykvist)، فیلم‌بردار افسانه‌ای و دیرینه‌کار برگمان، بر عهده داشته که با استفاده از نور طبیعی و کادربندی‌های محدود، فضای سرد، گزنده و درونی فیلم را برجسته کرده است. «مصائب آنا» نیازمند ورود به دنیای خاص برگمان است؛ دنیایی که در آن بیرون و درون، واقعیت و خیال، عشق و بی‌اعتمادی، با مرزی لرزان از هم جدا شده‌اند. فیلم در ظاهر، داستان مردی به نام آندریاس (ماکس فون سیدو) را دنبال می‌کند که در انزوای داوطلبانه زندگی می‌کند و به شکل تصادفی با زنی مرموز به نام آنا (لیو اولمان) آشنا می‌شود. رابطه آن‌ها به‌تدریج گسترش می‌یابد، اما همزمان با آن، گذشته‌ی دردناک، زخم‌های درمان‌نشده، و دروغ‌های پنهان‌شده، شروع به بروز می‌کنند.
از منظر تاویلی، این فیلم درباره‌ی فروپاشی پیوند انسانی و تردید در امکان شناخت دیگری است. شخصیت آنا با وجود ادعای وفاداری به حقیقت، خود حامل رمز و راز و خشونت پنهان است. او مدعی است که همسرش را از دست داده، اما نشانه‌هایی در روایت وجود دارد که صحت این گفته را زیر سؤال می‌برد. آندریاس نیز از گذشته‌ای خشونت‌بار و ناگفته می‌گریزد. این تنش میان خواست نزدیکی و ترس از فاش‌شدن، جوهره‌ی تراژیک فیلم را می‌سازد. فیلم، همانند بسیاری از آثار برگمان، از لحاظ بصری نیز در خدمت معناست. قاب‌های بسته و نورهای سرد، بازتابی از بن‌بست روانی و احساسی شخصیت‌ها هستند. استفاده برگمان از لحظات مواجهه مستقیم بازیگر با دوربین برای بیان تفکرات درونی‌اش – تماشاگر را به بازنگری در ماهیت واقعیت و روایت دعوت می‌کند؛ انگار برگمان می‌گوید حتی در صمیمی‌ترین لحظه‌ها، باز هم حقیقت گریزان است. «مصائب آنا» در تاویل عمیق‌تر، درباره پرسش از امکان حقیقت در روابط انسانی است: آیا می‌توان دیگری را شناخت؟ آیا صداقت، در شرایط شکننده‌ی انسانی، ممکن است؟ یا اینکه ما ناچاریم همواره از ورای زخم‌ها و نقاب‌ها، نگاهی مبهم به یکدیگر بیاندازیم؟ در نهایت، فیلم نه پاسخی قطعی، بلکه مواجهه‌ای تیره و تکان‌دهنده با خودِ وجود انسانی ارائه می‌دهد؛ مواجهه‌ای که از تماشاگر می‌خواهد نه‌تنها فیلم را ببیند، بلکه در آینه‌ی آن، خود را نیز بازبینی کند.
#جمعه_ها_با_فیلم
#مصائب_آنا
#اینگمار_برگمن
#امیر_حسین_تیکنی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان
#فصلنامه_ماه_گرفتگی
موارد بیشتر
جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان(فیلم خواهر ناتنی زشت به کارگردانی امیلی بلیچفلدت)
جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان(فیلم نور زمستانی به کارگردانی اینگمار برگمان)
جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان(فیلم از درون آینه تاریک به کارگردانی اینگمار برگمن)