شنبه‌ها با شعر
اشعار منتخب
به کوشش دبیر شعر سمیه جلالی
شعری از رسول رضایی
“آرایش حزن”
بازگشته بودم از دیدار عذاب
شمایل شیون نهفته بود در چاکراه بازوها و شانه‌هات
سنگ مزار سواد بدنت را می‌دانست
شقاوت بلند بود
شقاوت بلند بود
شقاوت بلند بود وُ
اطراف مرده بود
در نون خون بزرگ شدیم
در سین سیاست شهید
در من اضافه‌کاری گرفته بود میگرن
و باید
سرم را دوباره می‌آفریدم
بر تمامی اجزای ما مسلط بود آرایش حزن
خوابیده‌ام در پوست یک گرگ
و رمه‌ها
در سرم رفتار فاتحانه‌ای دارند
در طول ساق‌هام فضیلت عصیان را درس می‌دادم
ای رنج متعالی سلام
زوزه‌ای عظما برمی‌خاست از سفیدی استخوانم
سگی در پای بریده‌ام
کشته شده بود
روایت ناخن در ابتدای تنیدن رفیع بود
تنت سفیدی روز را اعتراف می‌کرد وُ
از پوستت رم می‌کرد جنونی معظم
در نمِ آبی قرائت می‌شوم
انگشت هایم را از تنم در می‌آورم
و در تکه ابری فرو می‌برم گلویم را
همسرم!
گره انگشت‌هایت را باز کن
و تشنج اشیا را از میانه‌ی التهاب بکاه
گلوله به خصلت شقیقه‌ات واقف بود
در حالی که
خونی نرم از صدایت می‌ریخت.
لینک ارتباط با دبیر شعر فصلنامه ماه‌گرفتگی:
https://t.me/MAHIGOOLI
#رسول_رضایی
#اشعار_منتخب_در_سایت
#سمیه_جلالی
#شنبه_های_شعر
#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان
موارد بیشتر
شنبه‌ها با شعر(شعری از نازنین نظام‌شهیدی)
شنبه‌ها با شعر (شعری از ابوالفضل حکیمی)
شنبه‌ها با شعر (شعری از ایمان جانباز)