خانه‌ی جهانی ماه‌گرفتگان

مجموعه مستقل مردم‌نهاد فرهنگی، ادبی و هنری

جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان ( فیلم “احتضار” به کارگردانی ماتیوس گلسنر)

جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان

این بخش توسط نویسنده، منتقد و پژوهشگر سینما جناب امیرحسین تیکنی ارائه می‌شود.

فیلم: “احتضار”*
به کارگردانی ماتیوس گلسنر
2024

احتضار فیلمی سه ساعته از کارگردان جوان آلمانی است که بیشتر به خاطر ساخت سریال‌هایی با مفاهیم انسانی و روانکاوانه شهرت دارد. احتضار راباید یکی از فیلم‌های خوش ساخت و با بن مایه قوی سال 2024 دانست که کمتر مورد توجه و بررسی قرار گرفته است. با این وجود این فیلم در فستیوال‌های متعددی حضور داشته است و کاندید خرس طلایی بهترین فیلم فستیوال برلین نیز بود.
احتضار در چند اپیزود ساخته شده که هر یک متمرکز بر یکی از اعضای یکخانواده‌ است. محوریت مفهومی، فیلم تحلیل دقیقِ گرایش به پوچی، نیستی و مرگ عاطفه در جهان مدرن است.
فیلم در ابتدا زندگی پیرمرد و پیرزنی را به تصویر می‌کشد که هر دو در شرایط جسمانی مناسبی قرار ندارند، سپس در اپیزودهای بعدی فرزندان آن‌ها و دوستانشان نیز وارد داستان می‌شوند. اپیزودها در چیدمان و ساختار داستانی هوشمندانه‌ای به موازات هم هستند و هر اپیزود زوایای بیشتری از داستان را روشن می‌کند و خط داستانی را کمی جلوتر می‌برد. اگر تا نیمه اپیزود اول یعنی بیست دقیقه نخست فیلم را ببینیم به نظر می‌رسد داستان نتواند کشش سه ساعته برای بیننده خود ایجاد کند اما با شروع اپیزود دوم، چنین تصوری بهم می‌خورد و فیلم قدرت خود در تسخیر ذهن مخاطب را ثابت می‌کند.
فیلم در ژانردرام- کمدی سیاه دسته‌بندی شده است و باید از فیلمنامه بسیار خوب، کارگردانی سنجیده و بازی درخشان ستارگان آلمانی و موسیقی فاخر آن به عنوان نقطه‌های عطف فیلم نام برد.
فیلم با فضاسازی شرایط احتضار، مفهوم آن را در دو بعد جسمانی و روحانی پیش می‌برد. آنچه که شخصیت‌های فیلم حامل آن هستند، پیامد نوعی بی‌عاطفگی و عدم وابستگی است که در میان اعضای این خانواده وجود دارد. تام یکی از شخصیت‍‌های داستان رهبر یک گروه ارکستر است که بروی قطعه‌ای به نام احتضار ساخته یکی از دوستانش کار می‌کند. اپیزود آخر فیلم که با خودکشی آهنگساز و رسیدن تام به حس واقعی قطعه موسیقی احتضار همراه است را باید پایان درست فیلم دانست، جایی که بیننده با مفهومی با نام مرز مویی میان هنر و شبه هنر آشنا می‌شود؛ مرزی که میان شخصی بودن یک اثر با قابل فهم بودن آن برای تنها بخشی از آنچه دیگرانیا مخاطبین تلقی می‌گردد، معرفی می‌شود.

*Dying

#جمعه_ها_با_فیلم
#احتضار
#ماتیوس_گلسنر
#امیر_حسین_تیکنی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان
#فصلنامه_ماه_گرفتگی