جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان (فیلم ” زیبایی بزرگ کارگردان” اثر پائولو سورنتینو)

جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان

این بخش توسط نویسنده، منتقد و پژوهشگر سینما جناب امیرحسین تیکنی ارائه می‌شود.

فیلم: زیبایی بزرگ
کارگردان: پائولو سورنتینو
2013

زیبایی بزرگ یا زیبایی برتر معروفترین فیلم سینمایی پائولو سورنتینو است که جایزه بهترین فیلم غیرزبان انگلیسی را نیز برای این کارگردان ایتالیایی به ارمغان آورد.
زیبایی بزرگ زندگی نویسنده‌ سرشناسی را در مقطع اواخر میانسالی به تصویر می‌کشد که شرایط مالی بسیار خوبی دارد. این نویسنده چهل سال پیش تنها کتابش را منتشر کرده است و با آن به شهرت رسیده است. او سپیده‌دم‌ها می‌خوابد، روزها در خیابان‌ها آرام قدم می‌زند . شب‌ها خانه‌ی او پاتوق پارتی دوستان و مهمانی‌های شبانه است. پس از مهمانی نیز او با دوستان نویسنده‌اش می‌نشینند و در مورد مسائل مختلف گفتگو می‌کنند.
زیبایی بزرگ داستان سرگشتگی هستی شناسانه‌یِ یک نویسنده بروژواست که می‌کوشد در ذهن خود پرسش‌ها و خواسته‌های نوستالژیک را به بحران‌های آغاز کهولت پیوند بزند. او که به ظاهر از نظر مادیات همه چیز برایش فراهم بوده است، در سکانسی از فیلم می‌گوید: همیشه سرگردان بوده‌ام چرا که در پی زیبایی بزرگ بوده‌ام که هیچگاه وجود نداشت چرا که اصلا چنین چیزی وجود ندارد. زندگی همین است که دیدم و هست.
فیلم با تولد 65 سالگی این نویسنده شروع می‌شود، او زیبایی بزرگ را همیشه دست نیافتنی می‌داند و معتقد است در این سن به این نتیجه رسیده است که تمام آنچه که به نام زیبایی در جهان وجود دارد، بخش کوچکی از یک رویای دور از دست است. فیلم با ارائه تصاویری که می‌کوشد بی اخلاقی را به دو قسم انسانی و غیر انسانی تقسیم کند، بی اخلاقی انسانی را تبرئه می‌کند و آن را به فلسفه وجودی انسان ربط می‌دهد. روزمرگی دنیای نویسندگان پا به سن گذاشته‌یِ فیلم و جدال‌های لفظی آن‌ها بر سر مهم بودن و مهم نبودن جهان هستی و در نهایت اهمیت داشتن یا نداشتن خلق یک اثر جاودانه، آیینه است که تصویر به ظاهر روشنفکرانه‌ای از همان مهمانی‌های شبانه را نمایش می‌دهد. زیبایی بزرگ فیلمی به ظاهر شاد و موزیکال اما به شدت ابزورد است. فیلم با اقتباس از ماهیت دیونیزوسی از مهمانی و لذت و سرمستی بی‌امان، ذهن بیننده را به یکباره به انتهای دره‌ای مخوف نیستی پرتاب می‌کند. موسیقی فیلم نیز بر همین اساس به دو بخش موسیقی تکنوپارتی و مراثی کلاسیک تقسیم می‌شود. در بخش‌های شاد روزمره انسان‌ها را می‌بینیم که چگونه به شادی و میگساری مشغول هستند و در بخش دوم با سوگی مواجه‌ هستیم که همان انسان‌ها بر واقعیت خود سرداده‌اند.

#جمعه_ها_با_فیلم
#زیبایی_بزرگ
#پائولو_سورنتینو
#امیر_حسین_تیکنی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان
#فصلنامه_ماه_گرفتگی