جمعه ها با معرفی فیلم و کارگردان (فیلم خوکدانی)

جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان

این بخش توسط نویسنده، منتقد و پژوهشگر سینما جناب امیرحسین تیکنی ارائه می‌شود.

فیلم “خوکدانی”
کارگردان: پی‌یر پائولو پازولینی
1969 ایتالیا

خوکدانی پازولینی را باید فیلمی بسیار دقیق و ایدئولوژیک دانست. فیلمی که در آن پازولینی دو خط داستانی را همزمان پی می‌برد، یکی از این خط‌های داستانی در قرن هفدهم میلادی می‌گذرد. جایی که جوانی سرگردان در دامنه‌ کوه آتنا در ایتالیای کنونی به شیوه‌ای بدوی زندگی می‌کند. او به مرور به آدم خواری روی می‌آورد و سر بریده قربانینش را به دهانه‌ی آتشفشانی گدازان پرتاب می‌کند. او کم کمک یارانی پیدا می‌کند اما سرانجام به دام نیروهای حکومتی می‌افتد و همراه گروهش به مرگ محکوم می‌شود. سربازان آن‌ها را روی زمین به بند می‌کشند تا طعمه سگان و گرگان بیابان شوند. جوان پیش از اجرای حکم از بوسیدن صلیب سر باز می‌زند و بجای آن عبارتی را بارها بر زبان می‌آورد: من پدرم را کشتم، گوشت انسان خوردم و از شادی به خود لرزیدم. در میان مردمی که به تماشای مرگ او نشسته‌اند، این جمله بدل به تکیه کلام یکی از جوانان می‌شود و …
داستان بعدی معاصر است و پس از جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده است. دو سرمایه‌دار آلمانی قدیمی که رقیب هم هستند تلاش می‌کنند سر سکوت درباره بعضی چیزها با هم به توافق برسند. یکی از این دو از طرفداران نازیسم بوده است و اکنون با نام جعلی زندگی می‌کند. دیگری پسری دارد که علی‌رغم داشتن معشوقه اما تنها می‌تواند با خوک‌های خوکدانی رابطه جنسی داشته باشد. محبوبه او دختری انقلابی و رادیکال است که با پسر نمی‌توانند درباره دیدگاه‌های اجتماعی روز به توافق برسند. همزمان که پدرش با رقیب دیرینه به توافق می‌رسد، پسر به خوکدانی می‌رود اما این بار خوک‌ها، او را می خورند و چیزی از او باقی نمی‌گذارند.
خوکدانی از نظر تصاویر فیلم دلچسبی نیست اما از نظر معنا فیلمی بسیار دقیق و منحصر به فرد است. عوض شدن خط‌های داستانی و تطبیق تصاویر آن‌ها با هم و رادیکالیسم استعاره‌ایی که پازولینی در به تصاویر کشیدن عقایدش در فیلم از آن بهره می‌برد، خوکدانی را به اثری خوب برای بینندگانی بدل می کند که در سینما در جستجوی تاویلی از هستی پیرامون خود هستند.

#جمعه_ها_با_فیلم
#خوکدانی
#پی‌یر_پائولو_پازولینی
#امیر_حسین_تیکنی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان
#فصلنامه_ماه_گرفتگی