«از پسماندهای خشک تا هنر؛ گامی به‌سوی سلامت محیط زیست»
متن شمارۀ ‌(۱) موضوع: بازیافت

شروین پاداش ‌پور
مدتی است واژۀ «بازیافت» به واژۀ «به‌یافت» تغییر نام داده که به‌نظر گویاتر است؛ زیرا بیانگر فرایند تبدیل وسایل و مواد زائد و پسماندهای خشک به محصولاتی با کیفیت بهتر است. این محصولات تازه نه‌فقط قابلیت استفادۀ دوباره دارند؛ بلکه بسته به نوع خلاقیتی که درشان به کار رفته است، ارزش زیست‌محیطی می‌یابند.
در زمینۀ هنرِ به‌یافتِ خانگی، می‌شود از پسماندهای فراوانی نام برد. بسیاری از افراد، به‌ویژه خانم‌های خانه‌دار، یعنی بیشترین مخاطب این هنر، شاید هرگز از این موضوع باخبر نباشند که این پسماندها قابلیت بهره‌برداری دوباره دارند: شانه‌های تخم‌مرغ، انواع جعبۀ مقوایی و کارتن‌ها، بطری‌های پلاستیکی و شیشۀ انواع نوشیدنی، قوطی‌های کنسرو، خرده‌شیشه‌ها و آینه، پارچه‌های اضافی، توری‌های فلزی فرسودۀ در و پنجره، سی‌دی‌های سوخته، جوراب‌های نازک زنانه، چوب‌کبریت‌های سوخته و بسیاری از پسماندهای خشک دیگر.
یکی از مواد پرکاربرد در این هنر، «پاپیه‌ماشه» یا خمیر کاغذ است. از روزنامه‌های کهنه و کاغذهای باطل‌شده و شانه‌های تخم‌مرغ به‌همراه چسب و پودر مل، خمیر کاغذ به دست می‌آید. با این خمیر، وسایل کاربردی و آثار هنری زیبایی می‌آفرینند که نمی‌توان روی آن‌ها قیمت گذاشت و ارزشیابی هنری کرد؛ چون منحصربه‌فردند.
سرِجمع می‌توان گفت: فراگیری این هنر باعث می‌شود که در وضعیت اقتصادی امروز، فقط مصرف‌کننده نباشیم. با یادگیری این هنر، می‌توانیم هم با دادن هدیه‌ در مناسبت‌های مختلف به اقتصاد خانواده کمک کنیم هم با کم‌کردن حجم زباله قدمی هرچند کوچک، ولی پراهمیت در فرایند دست‌یابی به محیط‌زیستی سالم برداریم؛ همچنین از وقتمان به‌شیوۀ درستی استفاده کنیم و از آفرینش اثری هنری لذت ببریم.
به‌زودی با یک‌سری آموزش‌های تصویری، این مقاله را ادامه خواهیم داد.
تصویرها مربوط به چند کار به‌یافتی است که به‌پیوست می‌بینید.