شنبه‌ها با شعر(شعری از هوشنگ چالنگی)

شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب

به کوشش دبیر شعر: سمیه جلالی

شعری از هوشنگ چالنگی 

 

اکنون خاموش ترین زبان ها را

در کام دارم

با پرنده ای بر ترک

که هجاها را به یاد نمی آرم

می رانم        می رانم

 

از بهار چیزی به منقار ندارم

از شرم منتظران به کجا بگریزم

هر شب     همه شب

در تمامی سردابه های جهان

زنی که نام مرا به تلاوت نشسته است

هر شب  همه شب

در همه محراب ها

بوی مذهبی که اندوهگینم می کند!

 

ای آبروی اندوه من!

سقوط مرا اینکاز ابرها ببین

– چونان باژگونه بلوطی

که بر چشم پرنده ای –

 

بر کدامین رودبار می راندم

هر روز     همه روز

با مردی که در کنار من

مه صبحگاهی را پارو می‌کرد

 

در آواز خروسان

هر صبح    همه صبح

به کدامین تفرج‌ می رفتم

با لبخنده ای از مادر،

که به همراه می بردم

 

اینک شیهه اسب که شب چره را

مرصع می کند

و ترکه چوپانان

که مرا به فرود علامتی می دهند.

 

 

لینک ارتباط با دبیر شعر فصلنامه ماه‌گرفتگی:

https://t.me/MAHIGOOLI

 

 

#هوشنگ_چالنگی

#اشعار_منتخب_در_سایت

#سمیه_جلالی

#شنبه_های_شعر

#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی

#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان