شنبه‌ها با شعر( شعری از محسن مرادی )

شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب

به کوشش دبیر شعر: سمیه جلالی

شعری از محسن مرادی

 

دارم می‌گذارم به زندگی‌ام ادامه دهم

با تمام دقت می‌خوابم

وقتم را روی سقف می‌گذارم

و بی‌مقدمه از مقدمه می‌نویسم

از گریه می‌کردم به دنیا آمده بودم.

خورشید مدت‌هاست گورش را گم‌ کرده از اتاقم

رفته پی خورشیدیِ خودش

اما من بودم که زیباییِ پنجره را بستم

زشتیِ پرده را من کشیده بودم / تا انتها

و قول داده بودم خودم را نکشم،

چه قول روشنی داده بودم

به تاریکی.

من امروز

خودم را حتی یک‌بار هم نکشتم

دیروز حتی

خودم را، من

یک‌بار هم نکشتم،

چشم-بسته

با احتیاط از خیابان بزرگِ مختارم از آن رد بشوم/ رد می‌شوم

پایم به هیچ گیر نمی‌کند

یادم کتاب کوچکی را باز

چشمش را بازتر می‌کند یادم

می‌افتد رویِ خودم، خودم

خیابان روی خودش می‌افتد

وقتی که از درد، می‌کشم خودم را می‌برم بیرون

می‌کشم  خودم را می‌برم بیرون.

برمی‌گردم

قدم می‌زنم می‌روم از خودم

برمی‌گردم

گوه می‌زنم به زندگی‌ام

گوه می‌زنم به عاشقم شده بود

برمی‌گردم

از بیمارستانِ به دنیا آمده بودم

دوباره به دنیا می‌آیم

 

 

 

لینک ارتباط با دبیر شعر فصلنامه ماه‌گرفتگی:

https://t.me/MAHIGOOLI

 

 

#محسن_مرادی

#اشعار_منتخب_در_سایت

#سمیه_جلالی

#شنبه_های_شعر

#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی

#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان