فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی
سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴
بخش شعر
دبیر : سمیه جلالی
شعری از فاطمه کاظمی‌نورالدین‌وند
زائر
من مرده بودم
و شعر، تقدیر گمشده‌ای بود
از کهکشانی دور
که بر گرد زُحَل
غبار می‌تنید…
زمین بیست و پنج بار لرزید
و من، که زندگی‌م را به کلمات باخته بودم،
از کومه‌ی جغدان
سرم را بیرون آوردم
و هدهد چشمانم
شکست سایه‌ها را در نور زمزمه کرد
می‌رفتم
و سرگرانی سایه‌ها به زمین پوزخند می‌زد
من، با عطش جرعه‌ای آب
زیر تیغ آفتاب
در شوره‌زار حقیقت
بر سایه‌ی بوته‌ای خار نماز می‌بردم
از دور دیدمش
سرخ بود
پیشانی‌اش از طلب می‌درخشید
گفت: از مغاکی دور آمده
و مشتی خار به من هدیه داد
گلویش را بوسیدم
و به راه افتادیم
حکایتِ هر سنگی، عجیب بود
و رَجز می‌خواند
هر دانه‌ی نمک
بر زخمِ پاهایمان
ساعت، سی بار نواخت در وحشت بیابان
قامتش سرد بود
خواستم گرمش کنم
از مشرق طلوع کردم
و بر زوایای تنش تابیدم
پودم را
تاربه‌تار زخمه زد
دستانش، ازبس‌که حرفی برای گفتن نداشت
برای راهی که تنها باید می‌رفتم
دو نفر جماعت بزرگی بود
وقتی تَن تفتیده‌ی راه
رَد پای یک نفر را تاب می‌آورد
زائری بی‌پا و سر شدم
من
که کفش‌هایم را به او داده بودم
لینک دریافت پی‌دی‌اف شماره نهم فصلنامه‌بین‌المللي‌ماه‌گرفتگی/ بهار ۱۴۰۴:
#فصلنامه_بین_المللی_ماه_گرفتگی
#سال_سوم
#شماره_نهم
#بهار_۱۴۰۴
موارد بیشتر
بخش شعر: شعری از سعیده محمدی(فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴)
بخش شعر: شعری از آرزو رنجبر(فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴)
بخش شعر: شعری از زینب فرجی(فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴)