فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی
سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴
بخش شعر
دبیر : سمیه جلالی
شعری از عرفان دلیری
تریاژ
سرخط خبرها
گلوله بر تن
که از سفید ران تا خیزاب میدان کینه‌به‌کینه می‌آید
گلوله بر خون
که از لهاسایِ صدا تا شامگاه عزا سینه‌به‌سینه می‌آید
گلوله بر جنون
که از چاکرایِ تن تا گلوی زن سراسیمه می‌آید
جمع می شود نفیر
در دهانه‌یِ گلو
که از دهان
باز بیفتد دهان
از حمد وُ رب ِ آب وُ آفتاب
میان مفرقِ هفت‌رنگ
منقش شود
بریزد
بُرنده
تابنده
کوبنده
لخت کنار شیشه‌ای مشجر
تا گلوله بر تن که از سفید ران تا خیزاب میدان
تا گلوله بر خون که از لهاسای ِ صدا تا شامگاه عزا
تا گلوله بر جنون که از چاکرایِ تن تا گلوی زن
که صدا روی صدا؟
و از شُورُوندَه نم بارون
خَطِر ِ کوچَه خیابون
خوُد ِ تنهاتَه قرارُم
زخمی‌یُم سوزُم غبارُم
خُونی‌یُم دردُم دچارُم
دَربه‌دَر در بهِ هواتُم
دَم‌به‌دَم اشکِ نگاتُم
خَط‌به‌خَط با خَطِراتُم
خورانده‌اند همه را در خواب
خوابانده‌اند
خوابی که روی آب برگشت می‌خورد
جای تعبیر تغییر می‌کند
رویه را دنبال کنید به همین منوال
که زن یعنی نیمه‌کاره
وطن یعنی پتیاره
من یعنی رجاله
پای رادیو تلویزیون مانیتور
حتی صدای او
وطن یعنی سوءظن
زن یعنی مال من؟
من حمال می‌شود
روی مثال سؤال حل می‌کند
امسال بر هفت‌سین و سماع این سوفی
بر تنبور وُ پنجه‌یِ بی‌گلوی این بَخشی
سالِ تکلمی جِریده که هزار لهجه‌ام
و جراید از مجاری صدایم
از شبکه رگ‌هایم
از هلاهل ِ اعصابم
تلخ که می‌شود
کِل می‌کشند در خیابان
که آتش بیفتد بر خانه‌یِ عنکبوت‌ها
رعشه جای پای باز کند
مشبک از خشم ِ دو چشم خلیفه‌ِتان
باد از هر سو بر خیزران‌ها
عین‌هو باد بوزد
تا متنهالیه خون باشم
منتها‌علیه خون
مشروح خبرها
گلوله بر تن
که از سفید ران تا خیزاب میدان کینه‌به‌کینه می‌آید
گلوله بر خون
که از لهاسایِ صدا تا شامگاه عزا سینه‌به‌سینه می‌آید
گلوله بر جنون
که از چاکرایِ تن تا گلوی زن سراسیمه می‌آید
ترسِش از غَمایِه داغَه
خودِ شُو که از چراغَه
بغض وامُوندَه‌ی باغَه
اَخِرِ راهَه درازَه
یَلِه مویَه قصَه سازَه
زخمَه چند قرنَه که وازَه
به خَنِه‌ای که خون نِشستَه
به خلیل خیره موُندَه
به غمی که سینَه روُندَه
به گِلو که لا پروُندَه
به مُویی که از تو خوُندَه
به تُویی که در مُو موُندَه
نِفس از وطن؟
و خطبه‌ی آفتاب بر خانقاه خون
از هلهله‌یِ نقاره‌ها
خط‌وُ الارض مناره‌ها
حمد وُ مدح قداره‌ها
از امیر نامم
تا حایل رُخم که با مرکب و پوست می‌نوشت
زبانی که بلند شد از زبانم
نامم را که از چهره بردارم
آینه را نخ‌نما می‌کند
قلاده‌ی سگ هار بر گردنم
مبادا که گرگ را هرزه‌تر کند
عناوین خبرها
لینک دریافت پی‌دی‌اف شماره نهم فصلنامه‌بین‌المللي‌ماه‌گرفتگی/ بهار ۱۴۰۴:
#فصلنامه_بین_المللی_ماه_گرفتگی
#سال_سوم
#شماره_نهم
#بهار_۱۴۰۴
موارد بیشتر
بخش شعر: شعری از سعیده محمدی(فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴)
بخش شعر: شعری از آرزو رنجبر(فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴)
بخش شعر: شعری از زینب فرجی(فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴)