جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان (فیلم پارتِنوپه به کارگردانی پائولو سورنتینو)

جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان 

این بخش توسط نویسنده، منتقد و پژوهشگر سینما جناب امیرحسین تیکنی  ارائه می‌شود.

فیلم: پارتِنوپه

کارگردان: پائولو سورنتینو

Parthenope

2024

پارتِنوپه آخرین ساخته‌ی پائولو سورنتینو درامی زیبا، موزیکال و غم انگیز است که به نقل از کارگردان، نسخه تکامل یافته‌ی ذهنی‌اش از جستجو درباره یکی از عمیق‌ترین و فلسفی‌ترین پرسش‌های هستی است که با فیلم زیبایی بزرگ آغاز شده و تا امروز ادامه داشته است. پارتِنوپه داستان رویارویی زنی جوان و خیال‌پرداز با واقعیت جهان است. یکی از ویژگی‌های پارتنوپه، نوستالوژی و اهمیت دادن به آن در این فیلم است. تابستان گرم و صمیمی، جوانی و عشق در سراسر فیلم به چشم می‌آیند. پارامترهایی که در فیلم‌های دیگری از سورنتینو نیز پیشتر دیده شده بود. فیلم با نزدیک شدن به اهدافش از ویژگی‌های قابل لمس و حس، پُلی می‌زند به خودشناسی و جهان شناسی؛ سفری همراه با شخصیت زن داستان به جستجویی در درون و برون و راه یافتن به حقیقت‌هایی درباره شکل نگاه ما به جهان که به واقع تلاشی است برای رسیدن به یک زیبایی بزرگ شگفت انگیز که حضورش درک می‌شود اما رسیدن به آن غیر ممکن به نظر می‌رسد. پائولو سورنتینو با اتکا به اصالت ناپلی بودن خودش کوشیده است از دل داستانی امروزی، حقیقتی کلاسیک که رگه‌های معنایی آن در میتالوژی باستانی به چشم می‌آید را به تصویر بکشد. پس از اکران فیلم، در کنار نقدهای مثبت، بسیاری نیز به ساختار روایی فیلم ایراد گرفتند و پرداخت آن را سطحی دانسته‌اند. به نظر می‌رسد فیلم سورنتینو در انعکاس نقب‌های داستانی خود به اسطوره‌شناسی کلاسیک، بیش از حد به برداشت شخصی مخاطب اعتماد کرده است. چرا که فیلم لایه‌های داستانی‌ای دارد که گفته نمی‌شود و سورنتینو انتظار داشته است، بیننده فیلم به موازات داستان، آنها را نیز در ذهن خود مرور کند. اگر چنین مساله‌ای هنگام تماشای فیلم رخ دهد، اثر ویژگی‌های شاعرانه‌ای به دست می‌آورد و بیننده از روایتی که ساختار چندان منسجی ندارد به یک روایت کلی‌تر اما ژرف‌تر درباره پرسش‌های هستی‌شناسانه‌ی موجود در اسطوره شناسی می‌رسد. پارتنوپه نخستین بار در جشنواره فیلم کن 2024 به نمایش درآمد و مورد تحسین تماشاگران و منتقدان قرار گرفت و از کاندیدهای نخل طلا بهترین فیلم سال بود. دیوید الریچ، منتقد سرشناس ایندی‌وایر ضمن ستایش بازی سلست دلا پورتا فیلم را نوعی مراقبه میان زیبایی و جوانی می‌داند که البته به شکلی فانتزی ارائه شده است. او فیلم را نگاهی انتزاعی به جهان می‌داند که مرز میان امر مقدس و ابتذال هنری را از بین می‌برد و آن را ادامه روی فیلم‌های دیگر این کارگردان همچون جوانی و زیبایی بزرگ قلمداد می‌کند.

#جمعه_ها_با_فیلم

#پارتنوپه

#پائولو_سورنتینو

#امیر_حسین_تیکنی

#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان

#فصلنامه_ماه_گرفتگی