شنبه‌ها با شعر(شعری از افسانه پورقلی)

شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب
به کوشش دبیر شعر سمیه جلالی

شعری از افسانه پورقلی

دهان دچار است به لق‌لقه‌های ذهن
در تکه‌پاره‌های ذهنیتی موهوم
در تعزیت و تسلیت کلماتی
به بلندای سیاه گیسوت
_بریده باد
دستی که کوتاهی‌اش را
به گوش صندلی‌ها خواند _
صدا………
رفته
تصویرش….
اکشن، فرمان آتش بود
پرت
حواس جمعیتی ریخته در خیابان
با _نوسانات هوای سرد و خشک دماغی_
سرایت کرده به جان
سوزن سوزن غیرت عصبها در پاشنه‌ی پاشان!
می‌کوبند به سنگ سینه‌شان
_کاسه‌های داغ‌تر از آش_
بکشید برقع‌ها
تاریکی از هر در
تاریکی از هر سو
تاریکی در روز
تاریکی در مردنت حضور روشن دارد
پت پت شمع و هجوم باد
تسلایِ کوچک حضورِت را به خاک می‌دهد
جرقه امید می‌میرد در شکل متزلزل پایه‌ها
سر می‌سپارند به سنگهای صبور گور
ستون‌هایِ خسته از ایستادن
پناهی نیست عشق را، شادی را
و آ زا دیم پاشیده از هم پیکرش
چه چشم‌ها بوسیده نشده پوسیدند
چه سرهایی
دست‌های نابارور عدالت را
با خود به تماشای صفحات شطرنج بردند
امید نیست در صف زندگی
تکیه‌ات را بر باد بده
طناب شانه‌هایت را خواهد گرفت

لینک ارتباط با دبیر شعر فصلنامه ماه‌گرفتگی:
https://t.me/MAHIGOOLI

#افسانه_پورقلی
#اشعار_منتخب_در_سایت
#سمیه_جلالی
#شنبه_های_شعر
#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان