شنبه‌ها با شعر (شعری از امیرحسین تیکنی)

شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب
به کوشش دبیر شعر سمیه جلالی

شعری از امیرحسین تیکنی

در رویایی شیرین
تا کُناربنان سرخ دهانت
سراسیمه دویدم
در مرغزاری سبز
که به زادگاه الهگان می‌مانست.
بر تپه‌هایی در سپیده‌دم
گمان کردم
اسبی کهرم
رهسپار معبدی باشکوه
گرداگردش سراسر
گیاه جاودانگی
تا تو را دریابم
از هوایی به هوایی
پرگشودم
چون بت‌پرستان هزارساله
حیران عطری شگرف
که باد از گیسوان طلایی تو ربوده بود
در دشت‌های پوشیده از برف
آنجا که گل‌های کوچک نارنجی رنگ
از کنار سنگ‌ها قد برافراشته‌اند
فریاد بر آوردم:
“اندوهی جاودانه مرا گزیده است
ای شمایان
که آتش از مجمرتان دزدیده‌ام
دیده‌اید آیا که دیده‌ام
در دشت‌های آبی
تابستان‌های زمهریر را
در دشت‌های سرخ
زمستان‌های گدازان را؟”
در جستجوی تو
در دشت‌های خاموش
میان پیامبران بی‌اوراد
بر سرگذشت‌ات خیره ماندم
تا بر سرنوشتم خیره بمانی
گفتم آیا که گفته‌ام
به من بگو
در جستجوی چه کسی
در دست‌های تو
تو را خواهم یافت؟!
یا از این هول
گر شفا خواهم
به چشم‌های ماری مفرغی خیره بمانم
یا ناگهان رها کنم
گلدان‌های قدیمی را
آن دنج که گلچهرگان
با گونه‌های ترک خورده
و عشوه‌های لب‌پریده
قرن‌ها
بیهوده بر ما ‌خندیده‌اند

از گیاه تنت پوشیدم
در رویایی شیرین
کُناربنان سرخ دهانت را
به دندان گرفتم
و در عطر تو از پیاله‌ها سر رفتم
ای شمایان که گمان می‌کنید شفا یافته‌ام!
دردا که به معجزت مرگ حتی
از رویایی به رویایی دیگر
تکه‌های شکسته‌ی گلدان قدیمی را
در گلدانی دیگر پنهان کردن است

لینک ارتباط با دبیر شعر فصلنامه ماه‌گرفتگی:
https://t.me/MAHIGOOLI

#امیر_حسین_تیکنی
#اشعار_منتخب_در_سایت
#سمیه_جلالی
#شنبه_های_شعر
#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان