شنبه ها با شعر (شعری از نسترن خزائی)

شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب
به کوشش دبیر شعر سمیه جلالی

شعری از نسترن خزائی

از لب‌های فروریخته‌ی خانه
نگاه مرده‌ات پشت هجای سکوت پیداست
ایستاده‌ای رو به ناگهانِ رفتن
چقدر از منطقِ بوسیدن به دور است
تنی که می‌رود
پنجره است
که اشک‌های کلمه را
به انگشتِ حافظه پاک می‌کند
پاشنه می‌کشی به خداحافظی ِ نگفته
و زخم یعنی همین
کشاله‌های خواستن را به وادار می‌بری
و سطوحِ کوچک لمس را
به سبز ِ زیر پوستی ِ تنه‌ام
کنایه می‌زنی
جیغِ بنفش در گلو بمیرانم
تا خواب نشسته از ترس
در شب خاموش پیش رو بیدار نگه دارم
به صدای ستاره‌های بیدار برسم
که اصابت
شکل دیگری‌ست از انتخاب
…
می‌رویم
و برگ از سرانگشتانم سبز سخن می‌گوید
قلم به آغوش بفشارم
که تنم برای دار نروییده‌ست
بنشین
در روشنای آفتاب
از خفته‌ترین حنجره‌ام
بشنو
که لبِ باغچه‌ی بودن‌مان
زخم به شعر است.

لینک ارتباط با دبیر شعر فصلنامه ماه‌گرفتگی:
https://t.me/MAHIGOOLI

#نسترن_خزائی
#اشعار_منتخب_در_سایت
#سمیه_جلالی
#شنبه_های_شعر
#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان