دو شعر از سپیده عاشوری

شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب
به کوشش دبیر شعر سمیه جلالی

اشعاری از سپیده عاشوری

شعر اول:

شِکوه

فانوس را که به دستم دادی و
ماه را نشانم دادی،
حالا بازگردانم
به پیش از زمستان
پیش از طوفان.
نه تاب نُه‌توی دالان برف را دارم
نه توان پوشاندن صورتم را از سیلی بوران
بازگردانم به
سکوت
پیش از زایش واژه
پیش از « تکلم»
بازگردانم به نیایش در معبد تنهایی
در شب‌های تب‌دار.

شعر دوم:

در همین اتاق شش در چهار
یادها را سنجاق می‌کنم
درد روی درد انبار می‌شود
سرفه امانم را بریده
ورق
ورق
ورق
صفحه اول؛ تولد، کپی شناسنامه‌ی بدون عکس
صفحه دوم؛ مدرسه، نمره‌های عالی، نمره‌ی انضباط بیست
مشاور گزارش داده است” کمی منزوی است”.
صفحه سوم؛ کپی شناسنامه‌ی عکس‌دار، دو سری کپی از تمام صفحات با توضیحات، تشویق‌ها، توبیخ‌ها، درج در پرونده، کارانه و پاداش، قطع عائله‌مندی
صفحه‌های بعدی؛ گزارش پزشکی، “نامبرده نیاز به مرخصی استعلاجی دارد، بستری در آسایشگاه”

از همین اتاق شش در چهار
…

لینک ارتباط با دبیر شعر فصلنامه ماه‌گرفتگی:
https://t.me/MAHIGOOLI

#سپیده_عاشوری
#اشعار_منتخب_در_سایت
#سمیه_جلالی
#شنبه_های_شعر
#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان