شعری از رزا جمالی

شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب
به کوشش دبیر شعر سمیه جلالی

شعری از رزا جمالی

ابعادِ مخفیِ کائنات
پیچیده‌تر از درکِ من شده بود
قرینه بودند چون دو چشم
در بازی سایه و نور جا به جا می‌شدند
بین هستی و زمان
جایی حقیقتی پنهان وجود داشت
که لمس آن ممکن نبود در وهم
می‌رفتند و می‌آمدند
رونوشت می‌گرفتند با ضریبی دربی نهایت
نقش‌ها در تیرگی جا می‌زدند به چشم زدنی
بر دامنش که بلند بود
چین و شکن می‌خوردند
نخی برای کوک زدن
که به چشمِ ذهن دیده می‌شد
لحظه را گره می‌زد به یگانگی
به رسیدن
تار و پودش گشوده می‌شد ازهم
درهم می‌رفت به سرگیجه‌‌ای
و دریک نقطه‌ی برخورد
یک به یک به هم می‌پیوستند
بودن چه بود
جز کوتاهیِ یک کلمه
تعریف هستی و زمان
به زبان ممکن نبود

*

آینه‌ها و درها در من بازمی‌شوند
دری در درهای آینه‌ها
باز می‌شوند درهای آینه‌ها
آینه‌ها در آینه‌ها
آینه ها در هم باز می‌شوند
در من راه مي‌روند
و زمان و مکان را یگانه می‌کنند
*

تندیسی‌ست که از من می‌ماند
برای فردا
این الهه‌ی آب‌ها
و الهه‌ی بادها
نگهبان رودها و بچه گنجشک‌ها
که برمی‌گردد هر وقت صدایش کنی
به هر آه وُ خنده‌ای

#رزا_جمالی
#اشعار_منتخب_در_سایت
#سمیه_جلالی
#شنبه_های_شعر
#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان