شنبه‌ها با شعر
اشعار منتخب
به کوشش دبیر شعر سمیه جلالی
شعری از سجاد ملکشاهی
زنی با پستان های هشتاد و پنج
یک ویژگی تاریخی ست
که از طریق تصویر تزریق می شود
و قرار است کنترل برخی نواحی را به دست بگیرد
برای لحظاتی که دستش از نوعی جسمیت پُر می شود
بدون استخوان، و حالتی از ارتعاش در لایه های گوشتی-زبانی
نشانگر تغییرات حسی ست حوالی یک محدوده
زمانی که نام بی اثر می شود و میل، یک حالت حیوانی ست
که زبان را از گوشت جدا می کند
تنها می شوی با لُختی سراسری یک مواجهه
که در خود تله‌ها و لذت‌ها… و گسست‌ها در خود
از بیگانگی با آشنا خبر می دهد
جا که تن در جستجوی چیز تازه‌ای ست
تا از خط اول فاصله بگیرد و به او خیانت کند
چرا که لحظه‌ی ریخته شده، قالبی ابدی نیست
وجهی از میان امکان های نامحدود است
که به شکل بدنی رشدیافته بر تو ظاهر شده
با حجمی آشکار که نگاهت آن را شکار می کند
و بعد از مواجهه، مایلی دست از تمایلی شدید بکشی
و روح ملی را در سطحی جدید کاوش کنی
گسترش یافته در نوک، مکان نگاری زبان بر پستان،
مکیدن استعاری کهکشان در هوای کشاله هایی در افقی از یک وضعیت مُسری
لبی که روی لب تنیده می شود،
دستی که روی دستگیره حرکت می کند
راهی ادامه می دهد از انحنای گردنت چیزی بنفش جدا می کند
صدایی منقطع که روی انگشت‌ها منتشر می شود
تا تصویری از یک لحظه روی گوشت شق شده نام گذاری کرده باشی
با کلماتی که خود را از حیوان جدا می کند اما بدون هیچ دوردست
در انجماد یک منظره‌ی سنگ شده جذب می شود
مثل نقابی که روی صورتت می گذاری
تا از تمام آنچه تو را به حالتی از یک نوسان بی وقفه بدل می کند
به جایی رفته باشی که خودت را از دست گورهایی که در صداها باز می شود
به چشم های پنهان در پستان های بیانی ات میل دهی
و زبانی از گشودن درها انتخاب کنی
بادهایی که از اضلاع می وزد آغوش‌هایی انتحاری ست
خطرناک، با بررسی توپوگرافی حرکات تکانشی
و جهت‌هایی از تقطیع گوشت های بی‌چهره،
بریدن گوش امری پر قهقهه خواهد بود
که تلفظ خون را شبیه شدت های سکسی به آ نزدیک می کند
وقتی لازم است دهانت در نور صبح ناپدید شود…
#سجاد_ملکشاهی
#اشعار_منتخب_در_سایت
#سمیه_جلالی
#شنبه_های_شعر
#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان
موارد بیشتر
شنبه‌ها با شعر (شعری از علی باباچاهی)
شنبه‌ها با شعر (شعری از مریم صفری)
شنبه ها با شعر (شعری از رزا جمالی)