شعری از مانا یاد شمس آقاجانی

شنبه‌ها با شعر

اشعار منتخب
به کوشش دبیر شعر سمیه جلالی

شعری از مانا‌ یاد شمس آقاجانی

بهار 77 خورشیدی

امسال درحجم قرمز جهان كاهشي رخ داده
من رنگ دوم خود را بيشتر مي‌بينم
و پهناي پيشاني‌ات
كسري‌هاي بزرگ مرا جبران مي‌كند

تا صدايم بلند شد
اعتراض همسايه‌ها و بعد…
من جيغ مي‌خورم براي روزهاي مبادا
جوري بودم كه انگار روي وحشتناك چندين بار تشديد گذاشته‌ام
يا مثل يك ماهي كه ماهيتش عوض شده
ساكن بودم و تو از من عبور مي‌كردي
محيط اطراف مثل يك گاوِ عظيمِ افسرده پهن بود
و با تو، به نتايج عجيبي رسيديم :
بهره‌برداري از اين گاو از جهاتي ناممكن است.

در آغاز اين سال خورشيدي ـ قسم مي‌خورم‌ـ
اين تو نبودي كه شقایق‌های پيرامونم را
شدیداً کاهش داده‌ای.
بارندگي خوبي داشته‌ايم
و مي‌داني كه انحراف درسطح كهكشان، مال اين روزها نيست
گرچه اين نتايج شرم‌آور است
نسبت به تكنولوژي عقده‌هايم خالي‌است
اگر پيشاني‌ات اجازه دهد
حتي به اين انحرافات حرمت مي‌گذارم
و هر آن چه در نهايت به مسير ابروها ختم مي‌شود
و رنگ قرمز ما را تشدید می‌کند

#مانا_یاد_شمس_آقاجانی
#گزارش_ناگزیری
#اشعار_منتخب_در_سایت
#سمیه_جلالی
#شنبه_های_شعر
#فصلنامه_مطالعاتی_انتقادی_ماه_گرفتگی
#خانه_جهانی_ماه_گرفتگان