شعری از الهام مهران‌فر
من از آروارۀ یک گرگ گذر کردم
تا طلسمی شکسته شود
که دست‌هایمان را
میان دو حفره
بلعیده بود.
هنوز هم در ابتدای جهان ایستاده‌ام
بر سر قراری که گذاشتیم
در ماه فروردین
روز خرداد.
وقتی خورشید با شعاع همیشگی‌اش
زمین را سرشار خواهد کرد.
در آن هنگام که آسمان هفت‌پاره خواهد شد.
کوه‌ها از انتهای خاک برمی‌خیزند.
دریاها سر به سینۀ اقیانوس می‌کوبند
و ریواس‌های بسیاری زمین را احاطه خواهند کرد.
من در میان انبوهی
از اجداد انسان
که بر درختان
در انتظار غروب خورشیدند
در همان نقطه ایستاده‌ام
و استخوان‌هایم
بر کتیبه‌های هزاران‌ساله
مرثیه می‌خواند.
ویژه
تازهها
شنبه‌ها با شعر(شعری از مسعود احمدی)
شنبه‌ها با شعر(شعری از فریده قبادی)
جمعه‌ها با معرفی فیلم و کارگردان (جلسه ۶۸: فیلم فرار از سرنوشت به کارگردانی نورا فینگ‌شایدت)
چهارشنبه‌ها با معرفی کتاب و نویسنده(📕 فلسفه برای همه “از سقراط تا سارتر” اثر ت.ز.لاوین با ترجمه پرویز بابایی)
دوشنبهها با داستان(داستان کوتاه “حذف برای همه”✍سارا رسولی)
شعری از الهام مهران‌فر
1 min read
1 min read
موارد بیشتر
نقد و پژوهش منتخب در سایت(خوانش پرویز حسینی از مجموعه گزینه اشعار نرگس دوست با يادداشتی از مدیریت نشر نارنج کاوه کرباسی)
گفت‌وگوی ویژه با فیض شریفی مصاحبه کننده: ندا پیشوا (بخش دوم)(فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴)
بازخوانی روایت‌شناسی و ترامتنیت ژراژ ژنت✍مریم گمار (فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴)